KAŻDY WINIEN BYĆ OPIEKUNEM OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ
Dom rodzinny jest pewną, różnorodną pod wieloma względami, zbiorowością ludzi.
Każdy z tej zbiorowości , bez względu na to czy jest ukochanym i kochającym: rodzicem, siostrą, bratem, dziadkiem, babcią lub innym krewnym to określona osobowość*- określony pakiet możliwości, potrzeb, zapatrywań i dążeń. Znalezienie wspólnej płaszczyzny porozumienia to nie lada sztuka. A przecież to właśnie decyduje o właściwej wymianie informacji, zrozumieniu potrzeb podopiecznego i w rezultacie o realizacji zadań opiekuńczych.
* Osobowość to zespół względnie stałych cech psychofizycznych człowieka.
„ 10 przykazań przydatnych dla każdego opiekuna”
-
Nie jesteś lepszy od innych. Nie ma osób pełnosprawnych. To ideał. Jeden nosi okulary, inny ciężar na sercu. Nie ma więc powodu, by gorzej traktować mniej sprawnych od siebie.
-
Staraj się słuchać innych. Oni pozwolą ci zrozumieć świat.
-
Ponura mina, niechętny gest nie zawsze są wyrazem złej woli. Czasami to krzyk o pomoc.
-
Litość jest najgłupszą z ludzkich cech. Nie daje nic przedmiotom litości. Żeby pomóc trzeba zrozumieć.
-
Brak wyobraźni jest wadą. Przeanalizuj wszystkie możliwości, zanim podejmiesz działania.
-
Krzywdę - nawet mimo dobrych intencji – można zrobić łatwo. Naprawić błąd dużo, dużo trudniej.
-
Jeśli kierujesz się sercem dołóż do tego szczyptę rozumu.
-
Nie jesteś sam. Zawsze możesz poradzić się innych. Nie bój się, że wypadniesz głupio. Dobrze spojrzeć na problem z innej strony.
-
Nie jesteś „ tatą i mamą „. Jesteś laską pomagającą innym w podróży przez życie.
-
Świat idzie nieubłaganie do przodu. Jeśli nie idziesz z nim to się cofasz. Poczytaj. Nawet w tramwaju.
Źródło „ Opiekun osoby niepełnosprawnej” Łódź 2005
|